onderweg in de grote leegte

Onderweg vanuit Modderfontein  naar Augrabies rijden we door de grOnze Garmin deelt vrolijk mee dat de volgende afslag over 293 km is. Wij zien een ruig, droog landschap, waarin vreemd genoeg, de schapen nog wel wat te eten weten te vinden, afgewisseld met hoge tafelbergen en rotspartijen. Onderweg flitsen ons twee kolonnes testauto's van bekende Duitse automerken voorbij. Dat was ons nooit opgevallen als Ed niet vlak voor ons vertrek  meevloog om een vrachtvliegtuig dat vol gepakt was met dit soort auto's af te leveren in Uppington. Nieuwe en verbeterde modellen worden in dit desolate en warme gebied getest voordat ze in productie genomen worden.

         Het voelt alweer lang geleden dat we onze Troopy bij African Overlanders, vlakbij Stellenbosch, ophaalden. En natuurlijk hadden we toch weer veel te veel bij ons. Na veel passen en meten, besluiten we toch wat spullen achter te laten bij Duncan, de eigenaar van African Overlanders. Naast het regelen van de verscheping van allerlei voertuigen, biedt hij storage faciliteiten voor de auto aan en de mogelijkheid om te kamperen.  Het geheel doet wat ongeorganiseerd en rommelig aan maar zakelijk heeft hij de boel prima op orde en komt ook zijn afspraken stipt na. Daarnaast zijn er de verhalen van mede-'overlanders', die om allerlei redenen een stop bij Duncan maken en het verblijf op deze sobere camping kleuren.

        We gebruiken de eerste paar dagen om boodschappen te doen, uit eten te gaan in het gezellige Stellenbosch, wijntjes te proberen en de toeristische route langs de Kaap te rijden. De West Kaap is inmiddels door heel veel toeristen ontdekt. En dat snappen we goed. Het weer is aangenaam warm, de oceaan aantrekkelijk met zijn langgerekte witte stranden en van de kleurige huisjes bij st James raak je vanzelf in een goed humeur. Dan hebben we het nog niet gehad over de smakelijke fusion-keuken die inmiddels naam gemaakt heeft. Voor ons is het echter te veel van t goede om in de rij te staan voor de pinguïns op het strand bij Simonsdorp en later bij het bordje van Kaap de Goede Hoop. We zoeken een camping op in de buurt en maken gebruik van de mogelijkheid om in een van de vele boerderijwinkels versgebakken brood te halen. In de vroege zondagochtend rijden we bijna een struisvogel aan maar staan wel alleen op het zuidelijkste puntje van de West Kaap en ontbijten langs een van de vele mooie stranden. We rijden uiteindelijk via de mooie Chapman's Peak drive, die een spectaculair uitzicht geeft op de ruige kustlijn van de Atlantische Oceaan, weer met een omweg terug naar African Overlanders. We zijn tijdens de Landcruiserclubdagen bevriend geraakt met Boris en Kerensa, die zondagavond aankomen in Kaapstad. Zij hebben hun auto ( ook een Troopy) eerder naast die van ons achtergelaten  bij Duncan. Bijzonder om ze s avonds op te halen van het vliegveld en nog samen onder de Afrikaanse sterrenhemel  een glaasje te drinken.

         Na een uitgebreid gezamenlijk ontbijt vertrekken we met vage plannen richting het noorden om uiteindelijk in Lambert's Bay uit te komen.  Er wordt onderweg regelmatig naar ons getoeterd en gezwaaid omdat ons stuur aan de verkeerde kant zit
Ook bij het tanken worden we getrakteerd op een schaterende lach als blijkt dat we 'lefthand drivers' zijn. Naarmate we verder naar het noorden rijden wordt het verkeer minder, de laadbakken van de ' black taxi's ' voller en de landerijen omvangrijker. Kilometers lang rijden we langs wijnvelden totdat het landschap overgaat in steeds grotere rotspartijen om vervolgens weer te veranderen in grote vlaktes met  lage kustvegetatie.
        Lambert's Bay ligt een lange middag rijden bij Kaapstad vandaan en we vinden een camping die we helemaal voor ons zelf hebben. En dat lijkt ook de trend te worden voor de dagen die volgen. Ook op Bird Island, waar een luidruchtige kolonie Jan van Genten verblijft, zijn wij de volgende ochtend de enige bezoekers   We kijken naar de duizenden jonge vogels die het vliegen onder de knie proberen te krijgen terwijl de prachtig getekende ouders, met hun blauwe ogen en voeten, af en aan vliegen. Ongelofelijk dat ze elke keer weer hun eigen jongen terug vinden, althans, daar gaan we maar vanuit.

         Verder naar het noorden  gaan we op zoek naar Namaqua, een nationaal park dat eigenlijk alleen in augustus, als de verschillende vetplanten in bloei staan, kan rekenen op bezoekers. We zijn nu de enigen die het park bezoeken en wij begrijpen daar niet veel van. Er is in het gebied een route uitgezet voor 4x4wagens,   die meer dan de moeite waard is.  Het noordelijke deel voert je over een paar smalle passen door een omgeving die gevuld is met kokerbomen en allerlei vegetatie die uniek zijn door de geologische samenstelling van dit deel van het land. We zien onze eerste oryxen met hun markante tekening en lange rechte horens en vermaken onszelf met de talrijke struisvogels die het, bij elk onverwacht geluid, op een rennen zetten. 
         Het zuidelijke deel  ligt aan de kust en we zien al van een afstand dat er een flinke mistmuur opstijgt vanaf het water. We staan alleen  in dit 200 km lange park, op een plek aan de oceaan die, ondanks de mist, adembenemend is. Kwass se Baai  heet de plek en we hebben uitzicht op een kleine natuurlijke baai waar de metershoge golven net buiten blijven. We grinniken om de herinnering aan Chris die tijdens de Marokko reis vorig jaar bijna 10.000 km reed met zijn kiteplank op t dak om bij Plage Blanche  aan dezelfde oceaan toch nog zijn kite te kunnen gebruiken. Vermoedelijk zijn deze golven zelfs voor Chris wat aan de hoge kant.

         De volgende ochtend vertrekken we in een koude mist en raken prompt vast op het stuk met aanduiding ' deep dangerous sand' . Gisteren reden we er nog soepel doorheen maar vandaag wordt t graven en toch de bandendruk verlagen. Een uurtje later rijden we weer op een niet zo ' dangerous' stuk en tijdens het vullen van de banden ontbijten we maar gelijk. Midden op het pad, zoals dat gaat in een park waar we al twee dagen niemand zijn tegengekomen. Als we een kleine detour maken omdat er een veelbelovend bord  ' robbe/ seals' naar links wijst wacht ons een geweldige verrassing. We vinden een grote kolonie zeehonden met jongen. Sommigen liggen nog te dutten in t zand, vlak langs het pad. Anderen krijgen al zwemles in het wilde water. Het is een drukte van belang. Wat een voorrecht om zo met zijn tweeën het spektakel te mogen gadeslaan.

        Vandaag  gaan we dan onderweg door de grote leegte. We kiezen ervoor om twee dagen in Augrabies te blijven. Een nationaal park waar de Oranjerivier zich door een smalle kloof perst en onze  tussenstop onderweg naar het Kgalagadi Transfontier Park waar we de fameuze ' blackmaned' leeuwen hopen te zien.