Hakuna Matata

13 maart 2017 - Kgalagadi Transfrontier Park, Zuid-Afrika

Thuis hadden we het helemaal uitgedacht. Om de paar dagen zouden we onze foto's en filmpjes downloaden. We konden ze dan gelijk bewerken zodat we onderweg alvast wat beelden kunnen delen. En we komen niet, na drie maanden, met een oneindige berg onbewerkt materiaal thuis. De realiteit tijdens onze reisdagen is een  beetje anders. Overdag is het licht te fel om op de laptop te werken en in de avond trekt het helle licht van het beeldscherm allerlei vliegende vrienden die je het leven zuur maken door in je oren of je neus te kruipen. 

De auteur en fotograafAltijd werk aan de winkel

Daar gaat onze strakke organisatie, die ook eigenlijk helemaal niet past bij ons reizend leven. De dagen lopen toch altijd anders dan we vooraf konden bedenken. Hakuna Matata. Pluk de dag en maak je niet druk. Voor ons even wennen maar we begrijpen dat inmiddels weer wat beter.
          Dat onze uitgebreide voorbereidingen toch niet helemaal overdreven waren blijkt  wel als we de grote leegte uit onze vorige blog verlaten. We nemen afscheid van Boris en Kerensa, die via een andere route op onze tweede avond in Augrabies, onverwacht komen aanrijden. Zij verkennen vandaag  het ruige park, dat veel meer te bieden heeft dan alleen een onstuimige waterval en veel weg heeft van de Grand Canyon, langs dezelfde weg die wij gisteren reden.

Augrabies NPHartman's Zeebra'sMet Boris en Kerensa in Augrabies
          Onderweg naar onze volgende bestemming vergapen wij ons aan de uitgestrekte  wijnvelden in de buurt van de Oranjerivier, de rozijnen die met tonnen tegelijk op lange doeken liggen te drogen in de hete zon en de rijen dadelpalmen die geen moeite lijken te hebben hun rijke oogst te torsen.

De favoriete supermarktKeuzes,Keuzes,Keuzes......

Na Uppington, waar we snel onze boodschappen doen bij Checkers, onze favoriete supermarkt, ligt er opnieuw 250 km leegte voor ons . Weinig verkeer op een lange warme  rechte weg waarlangs de  eerste rode zandduinen vanuit de Kalahari woestijn komen aanrollen.  Op het warmste en kaalste stuk van de route horen we een geluid dat anders is dan anders en worden alle lichtjes die kunnen knipperen op het dashbord zichtbaar.  Als Ed de auto stilzet zien we waterlekkage en tussen de kieren van de motorkap kringelt stoom omhoog.  Een kokende motor door een gescheurde V-riem. Als ik op het verziekend hete asfalt in gedachten allerlei scenario's de revue laat passeren ( hoe komen we aan een sleepdienst, hoe ver is het terug naar een garage, het is zondag,  we hebben geen bereik,  hoe kunnen we iemand bellen, staan we vannacht hier langs de kant van de weg), heeft Ed de kast met reserveonderdelen al open en een nieuwe V-snaar te pakken. Hij grijnst, want hij kan zich onze discussie over al die onderdelen die mee moesten nog goed herinneren. Hij bromt wat en vermoedt dat t waarschijnlijk wel gaat lukken. Als na een halfuurtje ook nog Edward, een oud- helikoptervlieger, en zijn dochter, op hun weg naar Johannesburg, de helpende hand komen bieden, draait de motor van onze Troopy na een dik uur weer als een zonnetje.

Pech onderwegHulp in nood

Als dank geven we onze redders in nood een sleutelhanger met klompjes en vervolgen onze weg naar Twee Rivieren, de campsite bij de ingang van Kgalagadi Transfontier Park. Het park,  dat 38.000 km2  woestijn omvat is aanzienlijk groter dan Nederland en wordt door Zuid-Afrika en Botswana gezamenlijk beheerd. Het is een van de weinige parken zonder olifanten of buffels. Wel leven er veel leeuwen, cheetah's en luipaarden in het gebied, die op hun beurt weer jagen op de verschillende soorten antilopen. De meeste soorten hebben we vaker gezien, maar de hoeveelheid oryxen, die we eerder ook in Namaqua zagen, verbaast ons. Voor het eerst in jaren heeft het flink geregend in de voorbije weken.  Driehonderd millimeter  regen is een forse hoeveelheid voor dit gebied en in plaats van het dorre kale heuvelachtige landschap vinden we nu wuivend gras in alle schakeringen groen en tapijtjes van felgekleurde  bloemen. Een bijzonder gezicht volgens de rangers en reguliere parkbezoekers. Het ziet er ook prachtig uit maar stiekem balen we ook een beetje. Hoe gaan we tussen al dat groen ooit een van de grote katten vinden?

Geel tapijtBloemen in de KgalagadiRood tapijtOnderweg in de groene KgalagadiOryxenOryx in het groen
         Omdat we over twee weken het park via Namibië zullen verlaten, doorlopen we bij de ingang gelijk alvast alle  douaneformaliteiten van Zuid-Afrika.  Dat geeft weinig oponthoud en we kunnen meteen aan onze eerste game -drive beginnen. Met een slakkengangetje rijden we het park in op zoek naar wild. We vinden struisvogels met een dozijn kuikens in hun kielzog, zien een grote kudde springbokken met tientallen jongen en bewonderen de buitenproportionele nesten van de ijverige wevervogels die af en aan vliegen met nieuw nestmateriaal.

Struisvogel met gevolgClose upKunstwerk van wevernestenSociable Wevers aan het werkWevers  in gesprek

Als we richting campsite terug rijden zien we dat er auto's verderop gestopt zijn. Dat is meestal een teken dat er wat te zien valt. Net als we aan komen rijden komt er een indrukwekkende leeuw met prachtige manen het hoge gras uit lopen, vergezeld van twee gespierde vrouwtjes. Lopen is niet het goede woord om te gebruiken als leeuwen zich verplaatsen. Het is eerder majestueus schrijden. We horen ze brullen zoals alleen leeuwen dat kunnen. Wie de baas hier is, is direct duidelijk. Het geluid is niet eens heel hard maar draagt ver en is goed hoorbaar en vaak zelfs voelbaar. Alsof er een rilling langs je ruggengraat loopt. Het is precies dat geluid dat de perikelen met een kapotte V-snaar, het wegvallen van het mobiele netwerk of een ATM die niet werkt decimeert tot onbetekenende details. Hakuna Matata.  Morgen weer een dag.

De eerste leeuwen in de KgalagadiKoninklijk!

Foto’s

10 Reacties

  1. Boris Ament:
    13 maart 2017
    Zelfde discussie hier geweest over al die reserve onderdelen....hahaha...en wat ben je dan toch blij dat je ze bij je hebt...
  2. Jolanda van Millingen:
    13 maart 2017
    Wat heerlijk om te horen dat jullie de balans tussen controle en loslaten hebben gevonden daar in de leegte! Geniet van al het moois, xxxx
  3. Elles:
    13 maart 2017
    wow; wat geweldig!
    wat een avontuur, om van te genieten!
    prachtige foto's .... ene nicht wat lijk jij aandachtig naar het scherm kijkend veel op je mams. dikke kus en blijf vooral schrijven
  4. Sascha:
    13 maart 2017
    Yeeah, daar is weer een mooi verhaal! Met prachtige foto's. Wat een avonturen allemaal, en wat fijn zo'n handige man met reserve onderdelen ;-)
    Heerlijk genieten daar. xxx
  5. Cor en Birgit:
    13 maart 2017
    Hoi Karin en Ed,
    Wat leuk met jullie reisblog Cor vertelde erover. Niet echt de beste plek om autopech te krijgen. Toch super handig met zo een handige man. Nog heel veel plezier met jullie fantastische vakantie.
  6. Mireille ter Berg:
    13 maart 2017
    Geweldig! Genoten van jullie blog! Loslaten is een dingetje ( ook hier) maar als ik het goed lees gaat dat goed! Super leuk dat jullie Boris en Karenza nog hebben kunnen spotten tussen de wilde dieren Ik was geïnspireerd door je blog en heb vandaag ook een inhaalslag gedaan! Hebben jullie wel in de gaten dat wij wel heel dicht bij elkaar zijn; jullie SA en wij Sicilië Ik ga de foto's van de week op groot beeld bestuderen! Op je mobieltje gaat dat niet zo goed!

    Dikke kus van die andere 'overlanders'
  7. Edith van de poppe:
    13 maart 2017
    Zoals je al zegt hakuna matata geniet van dit onverwachte maar ook leuke momenten samen .fijn om weer wat te horen van jullie
  8. Margreet Borsboom:
    13 maart 2017
    Heerlijk om weer wat van jullie te horen. En heerlijk dat jullie in de " goeie modus" zitten !!!Wat een mooie beschrijving weer en wat een prachtige foto's. Lieve luitjes, geniet , ervaar, beleef maar heel intens....verheug me al op de volgende berichten !!!
  9. Anton en Wilma:
    13 maart 2017
    De muziek van de Lion King kwam gelijk in ons op.
    Wat heerlijk dat jullie je leefstijl- en ritme aangepast hebben.
    Door de indrukwekkende foto's krijgen we een nog grotere bewondering voor de natuur in al haar soorten en vormen.
    Confronterend is de 300ml regen, weliswaar met gevolg mooie bloemen en vegetatie, maar gelijk ook zorgelijk verwijzend naar de klimaatverandering wereldwijd. De gereedschapskist is zoals veel van jullie inventaris multifunctioneel. Ook dat is leuk om te zien. Wij kijken uit naar de volgende aflevering. Goede reis verder en groetjes!
  10. Lau veldink:
    21 maart 2017
    beste Karin en Ed,
    jullie reisverslag leest als een (weliswaar warm) avontuur; Ed, maar goed dat je dingen los hebt gelaten, dan heb je tenminste je handen vrij om de V riem te vervangen... wij wensen jullie veel plezier en een veilige reis. groeten van annelies&lau