Troopy in Trouble

8 oktober 2017 - Ngungwa, Zambia

Troopy in trouble (1)Troopy in Trouble (2)

Troopy in trouble

We hebben bijna de 'Great Escarpment Route', ook wel aangeduid als de 05, voltooid als het helemaal mis dreigt te gaan. We hebben al zo'n 600 meter stijging achter de rug op een stenig, steil pad dat ons vanuit South Luangwa bovenop de 'Escarpment' zal brengen, een breuklijn in het aardoppervlak die honderden kilometers lang door Afrika zichtbaar is. Voor ons ligt een grote rotsplaat die we echt over moeten om verder te kunnen. We zijn dan allang de bewoonde wereld uit en ver weg van het volgende dorp. Net als we denken dat we de hindernis gaan slechten, voelen we dat de auto gaat schuiven. Alsof we op een ijsplaat rijden. De wagen wordt onbestuurbaar en glijdt meedogenloos, zijdelings de plaat af waar we onheilspellend scheef, met twee wielen naast het gesteente, tot stilstand komen. Binnen de kortste tijd klimmen we allebei naar buiten omdat we niet in kunnen schatten of onze Troopy om zal rollen. We rijden sinds een paar dagen samen met Chris en Sascha, met wie we, tijdens onze Marokko-reis, bevriend zijn geraakt. Met bonzend hart en trillende handen van de schrik, zie ik Ed en Chris overleggen hoe ze ons huis op wielen het best weer vlot kunnen trekken. Er lijkt al een wiel los van de grond te staan. Voorzichtig manoeuvrerend, geholpen door de tegendruk die Bonnie (de auto van Chris en Sascha) kan geven door met het hele gewicht aan een sleeplint te hangen, laat Ed de auto langzaam achteruit zakken. Een kort moment lijkt onze Troopy toch te gaan hellen maar met een enorme zucht van opluchting zien we de auto na deze korte aarzeling,  toch vaste grond onder de banden krijgen. Soms kan reizen in Afrika toch iets te avontuurlijk uitpakken.

Al een aantal dagen neem ik me s'ochtends voor onze eerste blog vanuit Zambia te schrijven zodat we bij de volgende internet-mogelijkheid gelijk wat van ons kunnen laten horen. Het komt er maar niet van. Omdat we zo druk zijn? Nee, dat kan ik niet zeggen. Wel zijn we de hele dag in de weer en komt er elke dag wel iets voorbij wat onze aandacht vraagt. Op onze kampeerplek in South Luangwa bijvoorbeeld, loopt er stilletjes een olifant achter onze volle waslijn langs, onderweg naar het kleine zwembad waar Sascha en Chris dobberen. Ongelofelijk zoals deze grote dieren zich geruisloos over een bed van droog blad bewegen. Te bijzonder ook om de gelegenheid voorbij te laten gaan en van dichtbij het voorzichtig stofzuigen van de grond te zien als deze vriendelijke kolos op zoek gaat naar de gevallen zaaddozen, die wel wat weg hebben van gedroogde appelschillen. Dat ze niet altijd even gezellig gezelschap zijn blijkt wel uit het avontuur waarover Nederlanders ons eerder in de week vertellen.  Op zoek naar een tomaatje of appel doorboort een van de olifanten met zijn slagtand het voorruit en haalt het interieur overhoop.  Bemoedigend verhaal als we het olifantenland nog in moeten.

Olifant bij het zwembad
     Het is alweer twee weken geleden als we in Windhoek landen  en gastvrij opgehaald worden door Christina, die samen met haar man eigenaar is van een grote boerderij in Elisenheim waar onze Troopy, in gezelschap van zeker vijftig andere wagens, gestald is. We zijn thuis. Zoals we ons altijd thuis voelen als we onderweg zijn. De vertrouwde pakken hout, kookpotten en andere waar liggen op hun eigen plaats  langs de snelweg. We missen de gekleurde speelgoed-vrachtwagentjes die vanuit de middenberm verkocht werden. Zou de verkoper het opgegeven hebben? Of gewoon een dagje geen zin? Christina weet het niet. Haar waren die vrachtwagentjes in ieder geval nooit opgevallen.

Klussen op ElisenheimKlussen op Elisenheim (2)
      We zouden dit keer 'licht' reizen. Wat we nodig hebben is voor een groot deel al eerder achtergelaten in onze Troopy. Een nieuwe aluminium dakkist, die onze spullen op het dak droog kan houden, kunnen  we daardoor makkelijk meenemen. En een handig opvouwtafeltje. En een nieuwe kampeerstoel. Garantiegevalletje nadat het binnenwerk van een van onze stoeltjes gebroken bleek. En omdat we Chris en Sascha, onderweg vanuit st Pancras naar Kaapstad in Zambia zullen treffen, was het wel handig als we voor hen een compressor en andere spullen zouden meenemen die zij onderweg onmogelijk konden vinden. En ook nog wat bagage voor Boris en Kerensa die we in Windhoek treffen en een strakke bagagerestrictie hebben voor hun vlucht. Gelukkig is onze bagagebeperking wat hoger en staan we, toch wel wat gegeneerd, met 80 kilo bagage bij de incheckbalie. De verdere kilo's camera, lenzen, verrekijkers en andere noodzakelijk uitrusting in de handbagage tellen we voor het gemak maar niet mee.  

We lunchen bij aankomst met Boris en Kerensa, die dezelfde middag verder reizen richting het zuiden van Namibië, richten onze auto in, doen de boodschappen bij de SuperSpar in Windhoek en beginnen aan onze eerste etappe richting Zambia. Het is 2500 km rijden naar de Bridge Camp, een verwaarloosde kampeerplek voorbij Lusaka met een knorrige Nederlandse eigenaar. Daar zullen we Chris en Sacha, reizend vanuit Malawi, ontmoeten en samen naar South Luangwa en het noordelijke deel van Zambia trekken. We knippen de route in zeven stukken. De wegen in Namibië zijn doorgaans in orde maar de wegen in Zambia laten nog wel eens te wensen over. Door zwaar vrachtverkeer vallen er  gaten in het slechte asfalt die te diep zijn om te negeren en te breed om te vermijden. Onderweg naar Lusaka rijden we lange stukken in de berm die in betere conditie is dan de weg zelf.

Onderweg (1)

Zambia grensWeg in Zambia

      Daar waar mogelijk kiezen we op onze route naar het noorden de gravelwegen. Daarmee vermijden we de enorme vrachtwagens op de doorgaande tweebaanswegen. Op de Caprivistrip lukt dat niet. Er is alleen een lange rechte asfaltweg op deze merkwaardige rechte strook Namibië. Ingeklemd tussen Angola, Zambia en Botswana en zwaar bevochten tijdens recente oorlogen. We wisselen onze kampeerplaatsen  met voorzieningen, en soms zelfs privé sanitair, af met wild kamperen op prachtig gelegen plekken, meestal zonder water of sanitair. In een voor ons onbekend park staan we alleen aan een rivier en genieten van de horizon die zich vult met de silhouetten van zeker vijfhonderd olifanten. Sommigen komen onze kant op en vermaken zich in het stromende water. Als we de volgend ochtend om zes uur ontbijten zijn de olifanten weg. Wel zien we een machtige visarend die een vis van behoorlijk formaat uit het water haalt.

Olifanten, de eersteOlifanten onderwegFish Eagle

Wild Camp (1)

Wild Camp South Luangwa (3)Wild Camp (2)Ngepi camp -Divundu
      Ook zien we veel meer mensen langs de kant van de weg dan bij onze reis in het voorjaar. Golfplaten hutten maken plaats voor lemen huisjes met rieten dak en de vaak kapotte kleding die gedragen wordt in het noorden van Namibië zien we veranderen in kleurige kledingstukken in Zambia.  Vooral de vrouwen dragen vrolijke, naar onze maatstaven onmogelijke, kleurcombinaties die de reuring langs de weg een fleurige aanblik geeft. Fruit en groente, vegers,potten, manden en heel erg veel houtskool wordt onderweg in grote hoeveelheden aangeboden. De zakken houtskool zijn manshoog en worden soms met drie zakken tegelijk naar het volgende dorp gefietst. De hoeveelheid gekapt hout moet enorm zijn om zulke hoeveelheden houtskool te kunnen verkopen.
      In Lusaka doen we onze laatste boodschappen en pinnen de lokale valuta. De verhalen over beschikbaarheid van voedsel anders dan tomaten en uien wisselen nogal dus we zijn benieuwd hoe de alledaagse dingen in dit, voor ons nieuwe, land gaat lopen. Van het hachelijke moment waarbij onze Troopy schever komt te staan dan we ooit voor mogelijk hielden, ligt dan nog een paar dagen voor ons.  

Onderweg (5 )Onderweg (7)Onderweg (3)

Onderweg (2)Onderweg (6)

Boodschappen in Zambia

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

8 Reacties

  1. Peter:
    8 oktober 2017
    Gelukkig net niet helemaal fout gegaan bij die glijpartij! Je hart staat even stil, kan ik me voorstellen. Hopelijk blijft het vervolg helemaal goed gaan.
    En wat een prachtige foto's weer!
  2. ANNA OLDENHAVE en Cor van den Bogaard:
    8 oktober 2017
    Mooi verhaal, prachtige prenten. Mijn hart stond stil bij de titel van het verhaal.. Gelukkig hadden jullie Bonnie, Chris en Sacha al als medereizigers. En kwam toch alles goed. Bonnie nog wat pittigs laten drinken waar ze van houdt? Troopy een knuffel, en iedereen een hug?
  3. Ineke en Rits:
    8 oktober 2017
    Hoi Karin en Ed,
    Gelukkig is de glijpartij goed afgelopen, dus drink daar maareen extra wijntje op,
    na het rijden. Jullie zitten nog in "de race"net zoals Max Verstappen vandaag.
    Als vanouds weer mooie fotos ! Geniet van komende dagen.
    Take care . gr Ineke en Rits
  4. Anton en Wilma:
    9 oktober 2017
    Mijn onrustige voorgevoel was helaas juist.
    Gelukkig dat we nu weten wat er aan de hand is geweest en dat jullie je vrienden bij jullie hadden om de glijpartij op te lossen.
    Mede door de prachtige foto's zitten we opnieuw in het vervolg van jullie Afrikareis.
    Dat zelfs de inhoud van een gereedschapskistje een kunstzinnig gevoel oproept.
    Geweldig om dit mee te ontdekken!
    Goede reis verder en groetjes,
    Wilma en Anton
  5. Ed van Roode:
    9 oktober 2017
    Weer enorm genoten van jullie verhaal en foto's! En met een (letterlijke en figuurlijke) "cliffhanger" als opwarmertje. Het is gelukkig goed afgelopen, maar het blijft risicovol en dus spannend, net als Ed's afdaling over de door de Troopy zelf opgewekte zandlawine in Namibië. Dat filmpje van het afgelopen voorjaar is mij ook nog steeds bijgebleven...
  6. Cor en Birgit:
    11 oktober 2017
    Hoi Karin en Ed,
    Leuk dat jullie weer op vakantie zijn heb me erop verheugd. Nu zijn wij, soort of, ook op vakantie.
    Wat een schrik met de auto gelukkig ging alles goed. En zullen we nu meteen afspreken dat jullie dat soort dingen NIET meer gaan doen! Prachtige foto's wat moet het bijzonder zijn geweest om zo veel olifanten bij elkaar te zien. En die visarend ik zie hem bijna voor me.
    Nog heel veel plezier en tot de volgende keer.
    Groetjes, Cor en Birgit
  7. ANNA OLDENHAVE en Cor van den Bogaard:
    14 oktober 2017
    Ik hadden al iets ruim prijzends voor alle betrokkenen geschreven, maar die reactie heeft Afrika dus niet gehaald! Groeten aan jullie allemaal. Wij blijven nog een paar dagen in Toscane en gaan dan via de snelweg weer naar huis.
  8. Cilly:
    9 november 2017
    Een super mooie reis gewenst 😘